մի անգամ մի փաթիլ նստեց
հոնքիս, ու ինձ այնքան
դուր եկավ, որ համբուրեցի.
ինքն ուրախացավ ու կանչեց իր զարմիկներին,
եղբայրներին և փաթիլների
սարդոստայն ինձ պատեց. ես
սիրեցի իրենց բոլորին,
ճզմեցի նրանց ու նրանք դարձան
գարնան անձրև, իսկ ես կանգնել էի
լրիվ անշարժ, ու ծաղիկ էի:
Posts Tagged ‘Nikki Giovanni’
0
Ժամանակակից պոեզիա 